امروز دخالت دشمنان در این حوادث اغتشاشات خیابانی مورد تأیید همه است. این جور نیست که حالا یکی ادّعا کند، یکی بگوید آقا به چه دلیل؛ نه، همه قبول دارند این را، یعنی واقعاً روشن شده، واضح شده. حتّی صاحبنظران بی‌طرف خارجی هم تصریح کردند به این معنا، قبول دارند. یعنی این تحریکات یک چیز خودجوش درونی نیست. البتّه ممکن است از یک زمینه‌هایی استفاده کرده باشند لکن تحریکات تبلیغاتی و اثرگذاری فکری و مانند اینها، ایجاد هیجان، تشویق، راه نشان دادن: این جور کوکتول مولوتوف بسازید، یا این جور فلان کار را بکنید، اینها کارهایی است که واضح است که دارد انجام میگیرد؛ این روشن است؛ این فراموش نباید بشود. هر کدام از این آقایان در این زمینه نظری میدهند، صحبت میکنند، باید به این توجّه داشته باشند و توجّه بدهند.
یک نکته‌ی مهم این است که انسان وقتی نگاه میکند، میبیند این کاری که حالا دشمن دارد در این زمینه انجام میدهد، یک کار انفعالی است، یک کار واکنشی است، عکس‌العملی است؛ یعنی ملّت ایران در فاصله‌ی کوتاه، چند حرکت بزرگ انجام داده، که این حرکتهای بزرگ درست ۱۸۰ درجه نقطه‌ی مقابل سیاستهای استکبار جهانی است که من حالا اشاره میکنم؛ اینها ناچار شدند عکس‌العمل نشان بدهند؛ یعنی کارشان کار انفعالی است، ابتکار نیست. برای اینکه بتوانند خلأهایی را که برای آنها به وجود آمده پر کنند، این کارها را شروع کردند، برنامه‌ریزی کردند، پول خرج کردند، افراد زیادی را به میدان آوردند از شخصیّت‌های سیاسی دنیا از آمریکا، اروپا و جاهای دیگر.
آن چند حرکتی که گفتیم ملّت ایران انجام دادند، اوّلی‌اش، آن حرکت عظیم مردم بخصوص جوانها بود در قضیّه‌ی کرونا. این حضور عجیبی که مردم ما و جوانها پیدا کردند، در هیچ جای دنیا سابقه ندارد؛ یعنی تا آنجایی که ما خبر داریم، هیچ خبری از این گونه حضور، حضور مردمی در جاهای دیگر نیست؛ حضوری که از دفن جنازه‌ها در آن روزهای اوّل که صاحبان جنازه‌ها و خویشاوندان جرئت نزدیک شدن به آنها را نداشتند، یک مشت جوان، یک مشت علاقه‌مند، داوطلب شدند، آمدند جنازه‌ها را تجهیز کردند و تدفین کردند، بگیرید تا بقیّه‌ی کارهایی که انجام گرفت، [از قبیل] تولید واکسن، تولید ماسک، تأمین انواع و اقسام نیازها، و بعد کمک مؤمنانه به کسب و کارهایی که معطّل شده بود، مردمی که نیازمند شده بودند؛ جوانهای ما وارد میدان شدند، این نشان‌دهنده‌ی چه بود؟ دو چیز را نشان میداد: یکی اینکه ملّت ایران بانشاط و زنده و سرحال است، دوّم اینکه ملّت ایران متدیّن است، به مسائل دینی و ارزشهای دینی پایبند است.
این، حرکت اوّل ملّت ایران بود، و آخری‌اش مسئله‌ی اربعین بود؛ چه راه‌پیمایی میان نجف و کربلا، و کاظمین و کربلا، و چه راه‌پیمایی‌های عظیم داخل کشور به عنوان راه‌پیمایی جاماندگان. اینها خیلی مهم بود؛ میلیونها انسان و غالباً جوان در این راه‌پیمایی‌ها شرکت کردند، حضور پیدا کردند. اینها هم نشان دادند که هم زنده‌اند، بانشاطند، سر پایند، هم متدیّنند، پایبند به مسائل دینی‌اند، علاقه‌مند به دینند، دین‌باورند . البتّه بین این دو، آن پدیده‌ی بی‌نظیرِ سرود حماسی «سلام فرمانده» هم بود که از مرزها فراتر رفت، ده‌ها میلیون جوان و نوجوان را در دنیا به خودش جذب کرد. اینها شوخی نیست؛ اینها مسائلی است که بار اوّل است در دنیا دارد اتّفاق می‌افتد. یک سرودی در یک کشوری تولید بشود، بعد تکثیر بشود در چندین کشور دیگر و جوانها [آن را همخوانی کنند] که حالا من اسم کشورها را نمیخواهم بیاورم؛ اگر اسم بیاورم، قطعاً بعضی از شما که اطّلاع ندارید، تعجّب خواهید کرد. اینها اطّلاعات ما است؛ اطّلاعات دقیق و نزدیک ما است.
خب، این بُروز ملّت ایران در محیط منطقه و فراتر از منطقه، آن هم به این شکل، چیزهایی است که دشمن اینها را میبیند و در قبال آن نمیخواهد ساکت بنشیند؛ [لذا] در مقابلش این کارها را انجام میدهد. می‌نشینند برنامه‌ریزی میکنند که اوّل مهر، ایران را مثلاً فرض کنید که مشغول به اغتشاش کنیم و [مانند] اینها. این یک نکته‌ی بسیار مهمّی است: حرکت دشمن حرکت انفعالی است، و ابتکار دست ملّت ایران است؛ خدا را شکر و بحمدالله. این جور حرکات است که ملّتهای دیگر را مجذوب ملّت ایران میکند، مجذوب ایران میکند، مجذوب حرکت ایرانی میکند. خب، این چند حرکت با فاصله‌ی کوتاه گرایش دینی مردم را نشان داد، نشاط جوانان را نشان داد و طبعاً این، ۱۸۰ درجه نقطه‌ی مقابل آن چیزی است که آنها میخواهند در ایران وجود داشته باشد و اگر وجود ندارد نشان بدهند، این [جور] است. لذا می‌آیند دچار عکس‌العمل میشوند؛ عکس‌العمل‌های ناشیانه و ابلهانه‌ای که دشمن انجام میدهد.
یک نکته‌ی دیگر هم، توصیه‌ی به مدیران کشور که خب بحمدالله رؤسای محترم قوا و مسئولانشان اینجا تشریف دارند [این] است که مراقب باشید حواستان با این چیزها پرت نشود، و از کارهای اصلی نمانید. یکی از این اهداف دشمن همین است که حواس مسئولین و مدیران و موظّفین کارهای اساسی را پرت کنند، مشغول کنند به این چیزهای روزمرّه. حواستان پرت نشود؛ کارهای اساسی را انجام بدهید. مسئولیّتهایی که بر عهده گرفته‌اید، چه مربوط به داخل کشور ــ سازندگی‌های بزرگ، کارهای بزرگ، قانونگذاری‌های کارآمد، کارهای مهمّ قضائی ــ یا کارهایی که مربوط به خارج از کشور است ــ سیاستهای خارجی و ترتیباتی که وجود دارد ــ اینها را مواظب باشید لنگ نشود. حواستان به طوری به این حوادث جزئیِ در مقابل چشم منعطف نشود که از کارهای اصلی بازبمانید. یکی از اهداف دشمن همین است که مسئولین را با این چیزها مشغول و سرشان را گرم کند، مشغول کند، از کار اصلی بازبمانند. ان‌شاءالله این جور نخواهد شد. مسئولین به کارهای خودشان خواهند رسید. همه‌ی وقت را بگذارید برای کارهای اساسی کشور و کارهای پیشرفت کشور.
حکم اینهایی که می‌آیند در خیابان یک جور نیست؛ بعضی‌ها یا عامل دشمنند یا اگر عامل دشمن هم نیستند، هم‌جهتِ با دشمنند و با همان اهداف می‌آیند به خیابان؛ بعضی‌ها هم نه، هیجان‌زده‌اند؛ اینها یک حکم ندارند. این دسته‌ی دوّم را با کار فرهنگی باید درست کرد. دسته‌ی اوّل را نه، مسئولین قضائی و امنیّتی موظّفند کارهایشان را انجام بدهند.
اینکه حالا کسی بگوید که آقا فضا را امنیّتی نکنید، بله، ما هم موافقیم. تا آنجایی که ممکن است، فضای کشور نباید امنیّتی بشود؛ امّا کار فرهنگی در جای خودش، کار قضائی و امنیّتی هم در جای خودش.
